خوب باشیم و خوبی کنیم

بعضی گمان می برند که کلمات خدا و خداوند یک معنی می دهند. اما باید دانست که کلمه خداوند در اصل به معنی ارباب و صاحب است. در ادبیات کلاسیک فارسی، کلمه خداوند در همین معنا به کار رفته است.خدا هم خدای ماست و هم خداوند ما. یعنی او هم خالق ماست و هم ارباب و صاحب و مولا و سرور ما. به همین دلیل است که در عهد عتیق وقتی از خدا نام برده اند، برای احترام به او از اصطلاح «خداوند خدا» استفاده کرده اند، یعنی « ارباب ما خدا» یا « صاحب ما خدا». خوب باشیم و خوبی کنیم...

ما نمی توانیم مقایسه کنیم. ما مثل اثر انگشت ، متفاوت هستیم.آیه 131 سوره طه«وَلاَ تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ اءَزْوَ جاً مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَاءَبْقَی»و هرگز به متاعی که ما به گروهی از آنها داده ایم، چشم مدوز که (این) شکوفه و جلوه‌ی زندگی دنیاست (و ما می خواهیم) تا آنها را در آن بیازمائیم و (به یقین) روزیِ پروردگارت بهتر و پایدارتر است. خوب باشیم و خوبی کنیم...

عبارت «رب الارباب» که در برخی روایات و ادعیه وجود دارد، معنایش چیست و چگونه می‌توان آنرا تفسیر کرد که شرک‌آمیز نباشد؟تفاوت خدا و خداوندپاسخ اجمالیهمان‌گونه که در پرسش آمده در برخی ادعیه مأثور و منقول از ائمه( علیه السلام )، خداوند به نام‌هایی؛ مانند: رب الارباب، ملک الملوک، سید السادات، اله الآلهه و ... خوانده می‌شود؛ جمیل بن دراج از امام صادق( علیه السلام ) نقل می‌کند: نزدیک‌ترین لحظه تقرّب انسان به خداوند آن لحظه‌‏اى است که انسان در حال سجده باشد و خدا را بخواند. سپس امام رو به جمیل می‌کند و می‌فرماید: تو در سجده‌‏هایت چه می‌گویى؟ جمیل گفت: قربانت شوم. شما به من تعلیم دهید. امام( علیه السلام ) فرمود: در حال سجده بگو: «اى مُنعم مُنعمان، اى شاه شاهان، اى سرور سروران، اى کوبنده سرکشان و ای رب الارباب(خداى خدایان)؛ صلوات خود را بر محمد و آل محمد نثار کن و آنچه می‌خواهم به من عطا کن؛ چرا که من بنده توام و زمام من در کف تو است». سپس هر چه می‌خواهى درخواست کن که خدا، جواد و بخشنده است و هیچ درخواستى در نظر او بزرگ نمی‌آید.[1]روشن است که این تعبیرات نه تنها شرک آمیز نیست، بلکه بیان کننده دقیق‌ترین مفاهیم توحیدی است.توضیح این‌که برخی بر این باورند که بین خالق و مخلوق تباین وجود دارد، برای اثبات توحید باید هر گونه تأثیری را از غیر خدا سلب کرد و هر گونه واسطه را باید انکار کرد تا بتوان به حقیقت توحید رسید، اما این نظریه،1. مخالف مشهودات حسی است؛ زیرا تأثیر عوامل طبیعی، مشهود همگان است.2. مخالف با علوم تجربی است؛ زیرا بنای علوم تجربی بر تأثیر عوامل طبیعی است.3. مخالف با برهان عقلی است؛ زیرا از نظر مبانی عقلی موجودات عالم بدون واسطه نمی‌توانند از منبع فیض و خداوند کسب فیض کنند، و قابلیت خوب باشیم و خوبی کنیم...